De bruid en haar vader
De bruid en haar vader hebben vaak een bijzondere band. Vroeger pappa’s lieve meisje, nu haar wijze raadgever. Een onvoorwaardelijke liefde vanaf de eerste dag dat hij haar zag. Zo mooi, zo bijzonder. Daar komt niemand tussen. Tenminste, dat dacht hij. Hij heeft haar vriendjes zien komen en gaan en heeft het met lede ogen aanschouwd. Tot ze de ware ontmoette. En met hem de rest van haar leven wil delen.
En dan komt die dag. De dag waarop je als vader je dochter weg gaat geven aan je schoonzoon. Gelukkig kunnen jullie het goed met elkaar vinden en je bent ervan overtuigd dat hij haar een gelukkige vrouw zal maken. Want: niets is goed genoeg voor zijn dochter, zijn “meissie”. Het moment is daar. Je pakt haar arm en loopt samen met haar naar voren. Daar staat de schoonzoon te wachten. Gespannen ziet hij zijn schoonvader en zijn aanstaande vrouw naar hem toelopen. Naar dit moment heeft iedereen uitgekeken. En het is zo mooi. De muziek is prachtig en zo gepast voor dit moment.
En of je nou trouwt in Italie, op een buitenlocatie of in een stadhuis: het is en blijft een heel bijzonder moment. De emoties zijn groot. Je herinnert je als vader nog heel goed dat ze, toen ze klein was, op je schoot speelde en dat jullie samen liedjes zongen en lol hadden om niks. En nu gaat zij haar leven in als getrouwde vrouw en moet je haar loslaten.
